Nieuws

Hoe de armen het om een „als maandverbandmeisje“ zijn worden beschouwd. Jamaïca-Maandverbandmachines

Ik ontmoette Chen Li wegens een maandverband.

Op dat ogenblik, nam ik een meditatieklasse, en er waren slechts 70 of 80 mensen in de zaal van de 200 zetellezing.

Ik speelde met mijn telefoon met mijn neer hoofd, en een paar kranen op de rug maakten omhoog me bijna sprong.

Toen zij zich omdraaide, ontmoette zij het zwart-gele gezicht van Chen Li. Haar huid was een weinig ruw, en zij had een paddestoelhoofd.

In verlegenheid, leunde hij dichter aan mijn oor en zacht gevraagd, „bracht u sommige broodjes? Kon u me een stuk?“ lenen

klein brood? Het is een tijdje geweest aangezien ik de leuke manier hoorde om naar sanitaire stootkussens als „broodjes“ te verwijzen.

Ik was zo gelukkig, ging ik terug en nam het maandverband van de kleine schooltas, en het aan overhandigde haar vanaf de bovenkant van de lijst.

Na klasse, drong zij bij het toevoegen van me die op WeChat aan zeggen, dat zij me achter volgende tijd zal betalen.

Ik dacht aan mij, leende ik enkel een maandverband en keerde het terug, en het was zo ergerend.

Wat meer is, als ik u in de volgende klasse kan of niet zien, ik het opnieuw zal zeggen, mijn hand golven en zeggen is het o.k., betaalt achter het niet.

Maar uiteindelijk, kon zij haar, geen linkerwechat slaan, en ontving haar teruggekeerd maandverband een paar later dagen.

01

Een andere indruk van haar is in de cafetaria en de badkamers.

Zij altijd kijkt bitter, is de verlegenheid de meeste uitdrukking die ik op haar gezicht heb gezien.

Soms na klasse laat, in de cafetaria, kan ik haar zitting alleen in de hoek in een oogopslag altijd zien.

Over het algemeen, wanneer ik iemand alleen zie, denk ik niet dat hij alleen is.

Maar Chen Li, gaf zij me het gevoel dat zij overal pijn haar lichaam voelde.

Op dit ogenblik, als u haar ogen opnieuw ontmoet, zult u zuchten en zult over lopen om haar onwillekeurig te begeleiden.

Maar toen ik aan haar naar boven ging, was zij pijnlijk en begraven in haar eigen rijstkom, en ik was in een dilemma voor een tijdje.

Ik dacht aan mij: Ik ben bang ik het verkeerde ding doe.

Haar rijstplaat is een groot gedeelte van witte rijst, en buiten dat, is er een kleine hoeveelheid groene groenten.

Ik gebruikte om vaag slechts te denken dat haar familie gewoon was, en toen wist ik dat zij zo slecht was.

Ik vertelde mijn mamma over het en vroeg haar of was het o.k. voor me om haar uit te nodigen om een extra schotel te delen omdat ik niet het allen kon beëindigen.

Mijn moeder schudde haar hoofd bij me bij de camera: zij zei nr.

„U kwetst het zelfrespect van mensen als dit. U geeft niet, geeft u niet.“

Ik neigde, maar kon niet nog laten gaan.

Later, zag ik haar bij de deur van de badkamers, overdwars van een badkamers.

Zij droeg een donkergrijs bassin, waarin een koffie-gekleurde handdoek en een bar van zwavelzeep leg.

Ik dacht aan mij zij meer heldere kleuren zou moeten gebruiken, zouden de heldere kleuren het helderder maken en zouden misschien niet bitter eruit zien.

Maar u kunt geen persoon in het moeilijk leven levendig en vrolijk vragen om te zijn, zo helder zoals de zon.

Zij hief plotseling haar hoofd op en zag me, gaf me een enigszins beheerste glimlach, en ik glimlachte terug.

Ik dacht in mijn mening dat de nota zij me gaf één of ander soort „maandverbandmeisje“ zou moeten zijn, zodat opnieuw vroeg ik de naam.

Op deze wijze, zelfs als het een officiële kennis is.

02

In terugblik, was elke interactie met haar onafscheidelijk van „het lenen dingen“.

Van handboeken voor verkiezingscursussen, oortelefoons voor cet-4 en cet-6 examens, financiële calculators voor examens, aan formele kledij wanneer het nemen van identiteitskaart-foto's… Zolang zij aan me komt, ga ik met Tongtong akkoord.

Er waren geen aarzeling of ongeduld. Zelfs als ik het zelf wilde gebruiken, leende ik het van haar eerste, en leende het toen van mijn kamergenoot.

Maar zij werd altijd gestoken door haar pijnlijke blik.

Zij is een zeer gevoelige persoon, zodat is zeer zorgvuldig met haar, ben ik bang om een pijnlijke uitdrukking op haar gezicht te zien, wil ik werkelijk niet het zien.

Dit maakt me als de overlevende Lam Yihan voelen bovengenoemd in „Paradise van Fang Siqi van Eerste Liefde“.

Ik was beschaamd om geen reden, beschaamd van het goede leven dat ik heb gehad.

Zij vroeg eerst op WeChat, en klopte toen zorgvuldig op de deur van mijn slaapzaal. Ik liet haar binnen, maar zij wilde niet aan, zodat wachtte zij op me die bij de deur met haar verdraaide kleren, meelijwekkend kijken.

Ik was bezig het vinden van dingen en het overhandigen van hen aan haar, zei zij dank u,… koesterde toen de dingen en weg droef dank u.

Ik heb gehoord mijn kamergenoot meer dan eens zegt dat zij als de heldin van een bitter drama kijkt, en het klinkt als het aan hen.

Herinnert me aan de kleine bloem die door de oude man in het platteland in het klapdrama de „Warme Lente“ werd goedgekeurd dat ik lette op toen ik een kind was.

Hoewel ik zo in mijn hart dacht, heb ik nooit iedereen over het verteld, en het is altijd slecht om achter mijn rug te spreken.

Één dag nam ik mijn laptop aan de computerzaal om een klasse te nemen. De leraar vroeg ons om SPSS-software te installeren op de computer die wij brachten, en thuiswerk voor praktijk na klasse te verlaten.

Hij veegde zijn ogen en zei met een glimlach: Zij zijn alle studenten, en zij zullen niet zonder computers zijn.

Mijn hand die over het toetsenbord bengelen bevroor plotseling: iemand niet.

Chen Li, wie heeft zelfs niet een calculator, hoe kan zij het geld hebben om een computer te kopen?

Zeker genoeg, niet lang na, begon zij een computer van me te lenen, maar het was werkelijk ongelegen om iets te lenen zo algemeen gebruikt als computer.

Ik verwierp haar meerdere keren, en zij wreef zenuwachtig haar handen en zei: Het is o.k., het is o.k.… I… Ik zal iemand anders… vinden

Sedertdien is zij aan me dingen komen minder vaak lenen beduidend.

Ik bekeek haar en wilde plotseling schreeuwen, en ik wist zelfs niet waarom.

In feite, schreeuwde ik met snot en scheuren overal mijn gezicht, en riep toen mijn moeder.

Zij is te gevoelig. Ik kan haar gekwetst hebben. Maar ik deed werkelijk verkeerd niets.

Het helpen van anderen is een gelukkig ding, maar toen ik Chen Li hielp, had eerlijk zijn, was ik niet gelukkig, en zelfs wat pijn. Jamaïca-Maandverbandmachines

03

Toen mijn kamergenoot zag dat ik minder contact met haar had, kwam hij langs en vroeg me: Weet u ook dat haar handen en voeten niet zeer schoon zijn?

ook? ?

Zij sleepte de stoel over, leunde en koesterde de rug van de stoel achterover en werkelijk gezegd, „, zag ik het. Zij nam weg het meeneem hangen op de deur van een andere slaapzaal heimelijk.

Na het horen van dit, was ik opgeschrokken, en golfte mijn indien ontkenning. Ik geloof niet zij niet als dat is.

De kamergenoot zei ook: Werkelijk, verloor de volgende slaapzaal meeneem, en ik was zo boos dat ik vervloekte. Ik verwachtte het niet, kijkt het vrij eerlijk.

Nu ik te zeggen niets heb, open ik mijn mond, weet ik wat niet ik denk.

Ik herinner me ziend haar in de wasserijruimte een paar keer toen zij het wasmiddel haastig uitgoot, scheen het de fles elke keer verschillend was.

Ik was stil voor een tijdje en vroeg mijn kamergenoot: Is iedereen op de hoogte anders van dit? Vaak?

Zij zei nr, was zij de enige persoon die het tegelijkertijd zag, en zij vertelde niet anders iedereen. Zij had slechts het eens gezien, en nooit iedereen die opnieuw hun meeneem verliezen vernomen.

Ik ademde plotseling sigh van hulp en besprak met mijn kamergenoot: Vertel niet iedereen. Jamaïca-Maandverbandmachines

Ik kan zelfs niet veronderstellen wat zij zou doen als zij werd blootgesteld en werd gemeld.

04

Ik werkelijk werd vrienden met haar toen ik in mijn ondergeschikt jaar en naderend mijn hoger jaar was.

Na meer dan twee jaar van werk-studie en het part-time werk, evenals ononderbroken besparingsgeld, bespaarde zij definitief genoeg geld om een computer te kopen en goed te eten.

Zij niet kijkt zo verdraaid en heeft meer kleur op haar lichaam.

Ik zag ook minder verlegenheid op haar gezicht, en zij ging aan me naar boven met een glimlach op haar gezicht.

Zij zei, „in ondergeschikte middelbare school, vele vrouwelijke klasgenoten ging hongerig omdat zij tantehanddoeken wilden kopen. Het kan zijn moeilijk voor te stellen dat iemand tussen menstruele levering en voedsel moet kiezen, maar het is een echt ding. „Jamaïca-Maandverbandmachines

Zij was geboren in een diepe ondergrondse berg in een straatarme provincie in Jiangxi-Provincie. De bergen sloten het volledige dorp en de mensen op die daarin leven.

Alvorens naar lage school te gaan, had zij nooit uit de berg gelopen, maar om naar school te gaan, moest zij de berg beklimmen en drie uren lopen aan de stad.

Hoewel de leerplicht van negen jaar is gepopulariseerd, de landbouw thuis nog genoeg is te eten, maar de lezing is tijdrovend en duur. Niet zal iedereen hun kinderen naar school laten gaan. Zij heeft het met grote moeilijkheid gewonnen, die zich op uitstekende rangen baseren, en „beloof om in de toekomst terug te betalen.“

Ik leef gewoonlijk in Pu van Datong van de slaapzaal van de school, en mijn familie betaalt 20 yuans voor voedsel een week. Ik kan de witte rijst in de cafetaria slechts eten, en ik heb de peulvruchten of de Spaanse pepersaus die ik naar huis bracht. Twee stoomden broodjes in de ochtend, één yuan, en één witte rijst voor lunch en diner, drie yuan in totaal, en één maaltijd duren drie jaar.

De keukenrollen en de kantoorbehoeften zijn niet inbegrepen in de noodzakelijke uitgaven. Om hen te kopen, kunt u hen van de maaltijd slechts bewaren wanneer u hongerig bent. Het zelfde is waar voor maandverbanden. Het is niet gemakkelijk om een som geld te besparen om maandverbanden van de maandelijkse maaltijdkosten van 80 yuans te kopen.

„In het begin, was ik zo hongerig dat ik elke maaltijd wilde eten, zodat kon ik geld helemaal niet besparen. Ik zette op het papieren zakdoekje en zette op mijn ondergoed, maar het bloed was overal nog druipend, en de mannelijke klasgenoten bevonden zich erachter en lachten bij me. Ik schreeuwde: waarom zo pijnlijk het is. „Jamaïca-Maandverbandmachines

Later, kocht één van haar vrouwelijke leraren haar maandverbanden elke maand. De leraar wilde haar hoofd, bespreking aan haar een raken, en haar troosten, maar zij scheen niet het weten hoe te spreken, zodat moest zij zeggen, „lees en lees het hard. „.“

„Ik maak altijd een moeilijke keus tussen mijn maag en sommige noodzaak. De ondergeschikte middelbare school is sanitaire stootkussens, onderwijst de middelbare school supplementaire boeken, en de universiteit is allerlei materiaal. De verlegenheid en de honger zijn het sterkste gevoel dat ik in de loop van de jaren heb gevoeld. Ik weet niet hoe ik hier, zo vele jaren en zo vele dingen werd. Ik herinner enkel het vrouwelijke leraar gelezen zeggen, zal alles fijn zijn. “

„U weet het, was er een tijd toen er het meeneem hangen bij de deur van de slaapzaal volgende deur waren, en ik rook het. Zelfs als ik in de cafetaria had gegeten, was ik nog hongerig. Ik, waarom is dacht het nog bitter? Na lezing zo vele jaren, voor zolang leed ik. Ik stal dat meeneem, ik werkelijk het stal, in de slaapzaal verborg en het beet door beetje at, en na het eten van het, dacht ik, het niet schijnt te zijn heerlijk dat. Zo volhardde ik. „Jamaïca-Maandverbandmachines